Τενοντοπάθεια των προσαγωγών και Φυσικοθεραπεία

Η τενοντοπάθεια των προσαγωγών αποτελεί μια συχνή αιτία πόνου στη βουβωνική χώρα και στο εσωτερικό μέρος του μηρού, κυρίως σε αθλητές αλλά και σε άτομα που ασχολούνται με δραστηριότητες που απαιτούν έντονες ή επαναλαμβανόμενες κινήσεις των κάτω άκρων. Η πάθηση αυτή δεν αφορά μόνο τους επαγγελματίες αθλητές, αλλά και όσους συμμετέχουν σε αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο, το τρέξιμο ή η ποδηλασία.

Τι είναι η τενοντοπάθεια των προσαγωγών;

Οι προσαγωγοί μύες βρίσκονται στο εσωτερικό μέρος των μηρών και είναι υπεύθυνοι για την κίνηση των ποδιών προς τη μέση γραμμή του σώματος, καθώς και για τη σταθεροποίηση της λεκάνης κατά τη διάρκεια της βάδισης και της άθλησης. Οι τένοντες που συνδέουν αυτούς τους μύες με τα οστά είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε τραυματισμούς, καθώς υπόκεινται σε συνεχείς μηχανικές φορτίσεις, ειδικά σε αθλήματα με απότομες αλλαγές κατεύθυνσης ή εκρηκτικές κινήσεις.

Η τενοντοπάθεια των προσαγωγών δεν είναι μια οξεία φλεγμονώδης κατάσταση, όπως η τενοντίτιδα, αλλά μια εκφυλιστική πάθηση των τενόντων, η οποία προκαλείται από τη χρόνια υπερφόρτιση και τους επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς. Η πάθηση αναπτύσσεται σταδιακά και αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα σημαντική δυσλειτουργία και χρόνιο πόνο.

Αίτια και παράγοντες κινδύνου

Οι βασικοί λόγοι που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της τενοντοπάθειας των προσαγωγών είναι:

1. Υπερβολική χρήση και καταπόνηση των προσαγωγών, ειδικά σε αθλητές που εκτελούν έντονες και επαναλαμβανόμενες κινήσεις, όπως ποδοσφαιριστές, τενίστες και δρομείς.
2. Ανεπαρκής προθέρμανση και ελλιπής αποκατάσταση, που κάνουν τους μύες λιγότερο ελαστικούς και πιο ευάλωτους σε τραυματισμούς.
3. Μυϊκές ανισορροπίες, όταν οι προσαγωγοί είναι πιο αδύναμοι ή λιγότερο ελαστικοί σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές τους (απαγωγούς και γλουτιαίους μύες).
4. Λάθος τεχνική και κακή βιομηχανική κίνησης, η οποία μπορεί να καταπονήσει περαιτέρω τους τένοντες.
5. Προηγούμενοι τραυματισμοί, οι οποίοι ενδέχεται να αφήσουν αδυναμίες ή δυσλειτουργίες στη λεκάνη και το ισχίο.
6. Χρήση ακατάλληλων υποδημάτων ή αθλητικών επιφανειών, που επιβαρύνουν τις αρθρώσεις και τους τένοντες.

Τα συμπτώματα που συνοδεύουν την τενοντοπάθεια των προσαγωγών

Η τενοντοπάθεια των προσαγωγών μπορεί να προκαλέσει διάφορα συμπτώματα που επηρεάζουν την καθημερινότητα και τη φυσική δραστηριότητα του ατόμου.

• Πόνος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας, που επιδεινώνεται με την άθληση και τις δραστηριότητες που περιλαμβάνουν απότομες αλλαγές κατεύθυνσης.
• Δυσκαμψία και μείωση της κινητικότητας στην εσωτερική πλευρά του μηρού.
• Ευαισθησία και πόνος κατά την ψηλάφηση στην περιοχή της πρόσφυσης των προσαγωγών.
• Λιγότερη αντοχή και περισσότερη δυσκολία στην εκτέλεση δραστηριοτήτων, όπως το τρέξιμο ή το ανέβασμα σκάλας.

Η διάγνωση της τενοντοπάθειας των προσαγωγών είναι δυνατή με κλινική εξέταση για τον έλεγχο των συμπτωμάτων και της λειτουργικότητας των μυών, ειδικά τεστ αντοχής και ερεθισμού των προσαγωγών, τα οποία βοηθούν στον αποκλεισμό άλλων παθήσεων, ενώ ενδέχεται να χρειαστούν και απεικονιστικές εξετάσεις, όπως υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία, για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και την εκτίμηση της σοβαρότητας της πάθησης.

Πώς αντιμετωπίζεται η τενοντοπάθεια των προσαγωγών;

Η θεραπεία της τενοντοπάθειας των προσαγωγών περιλαμβάνει κυρίως συντηρητικές παρεμβάσεις, οι οποίες έχουν στόχο τη μείωση του πόνου, την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και την πρόληψη της υποτροπής. Μπορεί να περιλαμβάνει περιορισμό των δραστηριοτήτων που επιβαρύνουν τους τένοντες και σταδιακή επανένταξη στη φυσική δραστηριότητα, με προοδευτική αύξηση του φορτίου και της έντασης των ασκήσεων.

Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας

Η φυσικοθεραπεία παίζει κομβικό ρόλο στην αποκατάσταση της τενοντοπάθειας των προσαγωγών, διευκολύνοντας την επούλωση και μειώνοντας τον κίνδυνο επανεμφάνισης. Ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας μπορεί να περιλαμβάνει:  

1. Φυσικά μέσα (παγοθεραπεία, θερμοθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία, laser, υπέρηχο, στοχευμένες ραδιοσυχνότητες, biofeedback, μαγνητικό διεγέρτη, κρουστικό υπέρηχο)
2. Κινησιοθεραπεία (διατάσεις, ασκήσεις ενδυνάμωσης, ασκήσεις με έμφαση στην ιδιοδεκτικότητα και στην κιναισθησία)
3. Ειδικές τεχνικές κινητοποίησης (Ackermann)
4. Μυοπεριτονιακή απελευθέρωση (Ergon technique).
5. Περίδεση (Kinesio taping)
6. Βελονισμός (dry needling)
7. Εκπαίδευση του ασθενή και ενημέρωση για την παθολογία του καθώς και για τις δραστηριότητες που μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα ή να τον επιβαρύνουν περισσότερο
8. Θεραπευτική άσκηση (λειτουργική επανεκπαίδευση, ασκήσεις νευρομυϊκού συντονισμού).
9. Συμβουλές για τη διόρθωση της στάσης σώματος, την ανακούφιση των συμπτωμάτων και την πρόληψη ενδεχόμενης επιδείνωσης.

Η τενοντοπάθεια των προσαγωγών είναι μια απαιτητική πάθηση που μπορεί να επηρεάσει σοβαρά την κίνηση και την καθημερινότητα. Η έγκαιρη παρέμβαση μέσω εξατομικευμένου προγράμματος φυσικοθεραπείας συμβάλλει σημαντικά στην ανάρρωση, αποκαθιστώντας τη λειτουργικότητα και μειώνοντας τον κίνδυνο υποτροπής. Οι ασθενείς που ακολουθούν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αποκατάστασης έχουν καλύτερη πρόγνωση και ταχύτερη επιστροφή στις δραστηριότητές τους.