Ένας από τους πρωταρχικούς στόχος όσων ασχολούνται με τον τομέα του αθλητισμού είναι η δημιουργία ενός αγωνιστικού περιβάλλοντος, το οποίο είναι το ασφαλέστερο δυνατόν για τον αθλητή.

Άσχετα με την προσπάθεια αυτή η ίδια η φύση της συμμετοχής σε αθλητικές δραστηριότητες καθιστά τους τραυματισμούς αναπόφευκτος. Ευτυχώς λίγοι από αυτούς μπορούν να απειλήσουν τη ζωή των συμμετεχόντων. Οι περισσότεροι τραυματισμοί δεν είναι σοβαροί και αποκαθίσταται γρήγορα.

Όταν συμβαίνουν τραυματισμοί, η προσπάθεια του φυσικοθεραπευτή μεταφέρεται από την πρόληψη των τραυματισμών στην αντιμετώπιση και αποκατάσταση του. Ο φυσικοθεραπευτής γενικά αναλαμβάνει την κυρία ευθύνη για το σχεδιασμό, εφαρμογή και επίβλεψη του προγράμματος αποκατάστασης για τον τραυματισμένο αθλητή. Ο υπεύθυνος φυσικοθεραπευτής για την επίβλεψη ενός προγράμματος ασκήσεων αποκατάστασης πρέπει να έχει την πληρέστερη δυνατή κατανόηση του τραυματισμού, καθώς και να γνωρίζει πως συνέβη, τις κυρίες εμπλεκόμενες ανατομικές κατασκευές, τον βαθμό και την έκταση του τραύματος και τη φάση η στάδιο της επούλωσης της κάκωσης.

Η προσέγγιση της αποκατάστασης των αθλητικών κακώσεων διαφέρει σε σχέση με την αποκατάσταση άλλων παθήσεων. Η ανταγωνιστική φύση των αθλητικών δραστηριοτήτων καθιστά αναγκαία την επιθετική προσέγγιση του ζητήματος της αποκατάστασης. Επειδή η αγωνιστική περίοδος στα περισσότερα αθλήματα είναι σχετικά σύντομη, ο αθλητής δεν διαθέτει την πολυτέλεια να περιμένει και να μην κάνει τίποτα μέχρι να επουλωθεί η κάκωση. Ο στόχος είναι η συντομότερη δυνατή επιστροφή με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια.