Ως Φυσικοθεραπεία ορίζεται ως η θεραπεία εκείνη της οποίας η θεραπευτική προσέγγιση στηρίζεται σε φυσικά μέσα και βασίζεται σε ασκησιολόγιο που περιλαμβάνει τεχνικές για την προώθηση της ισορροπίας, την επιμήκυνση των μυών κ.α. Η Φυσικοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιήσει τεχνικές όπως :
• Η Ackerman,
• η Ergon,
• η παγοθεραπεία,
• η θερμοθεραπεία, • ο υπέρηχος,
• το laser
• θεραπευτική μάλαξη
και πολλές ακόμα προκειμένου να επαναφέρει τον ασθενή σε φυσιολογικά και όσο το δυνατόν καλύτερα επίπεδα κίνησης, ανάλογα με την πάθηση που τον ταλαιπωρεί.
Ως Φυσιοθεραπεία από την άλλη ορίζεται η θεραπευτική προσέγγιση που βασίζεται στην ίδια τη φύση του ανθρώπου και στόχο έχει να κινητοποιήσει τους μύες και τις αρθρώσεις προκειμένου το σώμα να αρχίσει να θεραπεύεται με τους μηχανισμούς που ήδη διαθέτει.
Οι ορισμοί που δίνουν διάφορα λεξικά κυρίως συγχέουν την κατάσταση περισσότερο παρά τη διαφωτίζουν. Για παράδειγμα, στο λεξικό του Μπαμπινιώτη αναφέρεαθ χαρακτηριστικά ότι «Φυσικοθεραπεία κ. (εσφαλμ.) φυσιοθεραπεία: η θεραπεία ασθενειών με την αξιοποίηση φυσικών στοιχείων, π.χ. αέρα, νερού, θερμότητας και με την εφαρμογή φυσικών ασκήσεων (κινήσεων, μαλάξεων κ.λπ.). Ο σωστός τύπος είναι φυσικοθεραπεία, αφού συντίθεται από τις λέξεις φυσικός και θεραπεία. Ο εσφαλμένος τύπος φυσιοθεραπεία, ο οποίος θα σήμαινε “θεραπεία της φύσεως”, οφείλεται σε μεταφορά ξένων όρων (π.χ. γαλλ. Physiotherapie), που δεν σχηματίστηκαν εξαρχής.» Από την άλλη το λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής αναφέρει πως: «φυσιοθεραπεία η [fisioθerapía] & φυσικοθεραπεία η [fisikoθerapía]: θεραπευτική μέθοδος για ορισμένες ασθένειες ή κακώσεις, που βασίζεται σε φυσικά μέσα και γνώσεις (νερό, θερμότητα, φως, ηλεκτρισμό, αέρα κτλ.): Κάνω ~ για το αυχενικό μου σύνδρομο. || (προφ.) καθεμιά από τις επισκέψεις σε φυσιοθεραπευτή: Ο γιατρός μού έγραψε δέκα φυσιοθεραπείες. [λόγ. < γαλλ. physiothérapie & αγγλ. physiotherapy < physio- = φυσιο- + -thérapie, -therapy = -θεραπεία· φυσικο-: κατά το φυσικόςI2]». Και η σελίδα του Πανελληνίουυ Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών όμως δεν δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει πως : «Το 1972 (Β.Δ 411/1972) καθορίζονται τα Δικαιώματα και οι Υποχρεώσεις των Φυσικο¬θεραπευτών, αναγνωρίζονται οι θεραπευτικές πράξεις που περιλαμβά¬νονται στη Φυσικοθεραπεία και τέλος καθιερώνεται το κρατικό τιμολό¬γιο για όλες αυτές τις πράξεις.Το 1974 το Υπουργείο Παιδείας ιδρύει τα Κ.Α.Τ.Ε (Κέντρα Ανωτέρας Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη τα οποία μετονομάστηκαν αργότερα σε Κέντρα Ανώτερης Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Κ.Α.Τ.Ε.Ε.).Παράλληλα η Σχολή του Υπουργείου Υγείας (Ανωτέρα Σχολή Φυσιοθεραπευτών του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών) καταργείται. Το 1975 (Ν.167/1975) πλέον ο Φυσιοθεραπευτής μπορεί να εφαρμόζει Φυσικοθεραπευτικές Πράξεις χωρίς την επίβλεψη του ιατρού αλλά μόνο με τις γραπτές οδηγίες του.».
Το σημαντικό είναι να ξεχωρίσουμε ότι η Φυσικοθεραπεία βασίζεται σε φυσικά μέσα προκειμένου να θεραπεύσει τους ασθενείς και δεν επαφίεται στην ίδια τη φύση του ανθρώπινου οργανισμού για να αντιμετωπίσει την εκάστοτε πάθηση.
