Οι τύποι της δισχιδούς ράχης
Η δισχιδής ράχη διακρίνεται σε 4 κατηγορίες:
-
Λανθάνουσα.
-
Ανωμαλίες του κλειστού νευρικού σωλήνα.
-
Μηνιγγοκήλη. Αυτή η κατηγορία δισχιδούς ράχης αφορά στους μήνιγγες και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Εμφανίζει ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε μερική παράλυση αλλά και δυσλειτουργίες του ουροποιητικού συστήματος και του παχέος εντέρου.
-
Μυελομηνιγγοκήλη. Είναι η πιο σοβαρή κατηγορία δισχιδούς ράχης και αφορά στην έκθεση του νωτιαίου μυελού σε κάποιο άνοιγμα της σπονδυλικής στήλης. Μπορεί να προκαλέσει μερική ή ολική παράλυση, δυσκολία στο περπάτημα αλλά και σοβαρές επιπλοκές του ουροποιητικού συστήματος και του παχέος εντέρου.
Ποια αίτια προκαλούν τη δισχιδή ράχη
Τα ακριβή αίτια που προκαλούν τη δισχιδή ράχη δεν έχουν αποσαφηνιστεί ωστόσο τις περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνουν παράγοντες:
-
Κληρονομικοί
-
Περιβαλλοντικοί
-
Διατροφικοί
-
Ανεπαρκείς ποσότητες πρόσληψης φυλλικού οξέος από τη μητέρα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Τι επιπλοκές μπορεί να προκαλέσει η δισχιδής ράχη
Η δισχιδής ράχη μπορεί να προκαλέσει ποικίλα προβλήματα στους πάσχοντες. Τα κυριότερα από αυτά είναι:
-
Προβλήματα στο περπάτημα
-
Προβλήματα στο ουροποιητικό σύστημα και το παχύ έντερο
-
Προβλήματα στο δέρμα
-
Προβλήματα στον ύπνο
-
Μαθησιακές δυσκολίες
-
Μηνιγγίτιδα
-
Αδυναμία στους μύες ακόμα και παράλυση των μυών
Ο ρόλος της Φυσικοθεραπείας στην αντιμετώπιση
Η Φυσικοθεραπεία παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της δισχιδούς ράχης και των συμπτωμάτων της. Η φυσικοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής και της καθημερινότητας του ασθενούς καθώς συμβάλλει στη διατήρηση της καλής κατάστασης του νευρομυϊκού συστήματος. Οι τρόποι με τους οποίους το καταφέρνει αυτό είναι:
-
Διαχείριση του μυϊκού πόνου
-
Βελτίωση της μυϊκής ισχύος
-
Βελτίωση της ευλυγισίας και της ελαστικότητας
-
Επανεκπαίδευση σωστών στατικοκινητικών προτύπων
-
Διαχείριση του πόνου
Η πρώιμη φυσικοθεραπευτική παρέμβαση είναι κριτικής σημασίας καθώς έχει ως απώτερο σκοπό την κοινωνικοποίηση του ατόμου μέσω της αυτονομίας και τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του.
Ανάλογα με τη σοβαρότητα του κάθε περιστατικού μπορεί να χρειαστούν ειδικοί νάρθηκες , πατερίτσες, ειδικά παπούτσια ή άλλες συσκευές προκειμένου να διευκολυνθεί ο ασθενής. Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις ενδέχεται να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση της δισχιδούς ράχης.