Τενοντοπάθεια αχιλλείου: διαχείριση με Φυσικοθεραπεία

Η τενοντοπάθεια αχιλλείου εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα μικρορήξεων που δεν επουλώνονται σωστά, προκαλώντας συμπτώματα όπως πόνο, δυσκαμψία και οίδημα στον αχίλλειο τένοντα. Με την πάροδο του χρόνου, τα συμπτώματα αυτά μπορεί να επιδεινωθούν, και να επηρεάσουν σημαντικά την κινητικότητα και την ποιότητα ζωής.  

 

Τενοντοπάθεια αχιλλείου: οι αιτίες που την προκαλούν

Η κύρια αιτία της τενοντοπάθειας του αχιλλείου είναι η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση του τένοντα, η οποία υπερκαλύπτει την ικανότητά του να επουλώνεται μόνος του. Οι παράγοντες που μπορεί συμβάλλουν σε αυτή την καταπόνηση συνήθως είναι:

• Υπερβολική χρήση, απότομη αύξηση της σωματικής δραστηριότητας χωρίς επαρκή προετοιμασία.
• Ακατάλληλα υποδήματα, όσα δηλαδή δεν παρέχουν επαρκή στήριξη και μπορούν να επιδεινώσουν την καταπόνηση του τένοντα.
• Συνθήκες προπόνησης, όπως το τρέξιμο σε σκληρές ή ανώμαλες επιφάνειες, το οποίο μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο τραυματισμού.
• Εμβιομηχανικές αποκλίσεις, όπως η κακή ευθυγράμμιση και οι μυϊκές ανισορροπίες, οι οποίες μπορούν να ασκήσουν πρόσθετη πίεση στον τένοντα.  

 

Τενοντοπάθεια αχιλλείου: τα συμπτώματα που την συνοδεύουν

Τα συμπτώματα της τενοντοπάθειας του αχιλλείου περιλαμβάνουν:

• Επίμονο πόνο γύρω από τη πτέρνα ή κατά μήκος του τένοντα, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια ή μετά από κάποια δραστηριότητα.
• Οίδημα που επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα.
• Ακαμψία στην περιοχή της πτέρνας τις πρωινές ώρες ή μετά από ανάπαυση.
• Ευαισθησία στην αφή κατά μήκος του τένοντα.  

 

Η διάγνωση της τενοντοπάθειας του αχιλλείου περιλαμβάνει συνήθως φυσική εξέταση για την αξιολόγηση της ανταπόκρισης στον πόνο, του οιδήματος και της δυσκαμψίας στην περιοχή του τένοντα και απεικονιστικές εξετάσεις (συνήθως υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία) οι οποίες απεικονίζουν την έκταση του εκφυλισμού του τένοντα και στον αποκλεισμό άλλων παθήσεων.  

 Θεραπεία της τενοντοπάθειας του αχιλλείου

Οι θεραπευτικές επιλογές της τενοντοπάθειας του αχιλλείου μπορεί να είναι συντηρητικές όσο και χειρουργικές, ανάλογα με τη σοβαρότητα της πάθησης. Οι μη χειρουργικές θεραπείες μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Ξεκούραση
• Εφαρμογή πάγου
• Φαρμακευτική αγωγή
• Χρήση ορθωτικών πελμάτων για τη διόρθωση εμβιομηχανικών ανισορροπιών.
• Σε περιπτώσεις όπου η συντηρητική θεραπεία αποτυγχάνει, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση του τένοντα.  

 

Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας στη διαχείριση της τενοντοπάθειας αχιλλείου

Η φυσικοθεραπεία είναι αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας της τενοντοπάθειας του αχιλλείου, καθώς εστιάζει στην ανακούφιση του πόνου, την αποκατάσταση της λειτουργικότητας και την πρόληψη μελλοντικών τραυματισμών. Οι τεχνικές και τα μέσα για να πετύχει αυτούς τους στόχους είναι:

• Φυσικά μέσα (παγοθεραπεία, Θερμοθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία, laser, υπέρηχο, στοχευμένεςραδιοσυχνότητες, biofeedback, μαγνητικό διεγέρτη, κρουστικό υπέρηχο)
• Κινησιοθεραπεία (διατάσεις, ασκήσεις ενδυνάμωσης, ασκήσεις με έμφαση στην ιδιοδεκτικότητα και στην κιναισθησία)
• Ειδικές τεχνικές κινητοποίησης (Ackermann)
• Περίδεση (Kinesio taping)
• Βελονισμός (dry needling)
• Εκπαίδευση του ασθενή και ενημέρωση για την παθολογία του καθώς και για τις δραστηριότητες που μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα ή να τον επιβαρύνουν περισσότερο
• Θεραπευτική άσκηση (λειτουργική επανεκπαίδευση, ασκήσεις νευρομυϊκού συντονισμού).
• Επανεκπαίδευση βάδισης για τη βελτιστοποίηση των μοτίβων βάδισης.
• Συμβουλές για χρήση των κατάλληλων υποδημάτων ή ορθωτικών πελμάτων για τη διόρθωση δομικών ανωμαλιών όπως η πλατυποδία.
• Συμβουλές πρόληψης, τακτική παρακολούθηση και προσαρμογή των προγραμμάτων άσκησης ανάλογα με τις ανάγκες, συμβουλές για τη σταδιακή επάνοδο στις δραστηριότητες και τη σωστή τεχνική προκειμένου να μειωθεί η καταπόνηση του τένοντα.  

 

Η τενοντοπάθεια του αχίλλειου είναι μια δύσκολη κατάσταση, αλλά με μια ολοκληρωμένη προσέγγιση και ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας, οι ασθενείς μπορούν να ανακουφιστούν σε μεγάλο βαθμό από τον πόνο, να βελτιώσουν τη λειτουργικότητα του τένοντα και τη συνολική κινητικότητα. Η φυσικοθεραπεία δεν αντιμετωπίζει μόνο τα συμπτώματα της τενοντοπάθειας του αχίλλειου τένοντα, αλλά προσφέρει στους ασθενείς τις κατάλληλες γνώσεις και πρακτικές ώστε να προλάβουν ενδεχόμενη υποτροπή της πάθησης.