Η ερώτηση για το ποια θεραπεία, κρυοθεραπεία ή θερμοθεραπεία, είναι πιο κατάλληλη σε περίπτωση τραυματισμού απασχολεί εδώ και χρόνια. Όταν τραυματιζόμαστε ή όταν πονάμε σε κάποιο σημείο του σώματός μας αμέσως σπεύδουμε να εφαρμόσουμε κάτι κρύο ή κάτι ζεστό στο σημείο του πόνου ή του τραυματισμού, χωρίς να γνωρίζουμε εάν τελικά αυτό που εφαρμόζουμε θα βοηθήσει ή θα χειροτερέψει την κατάσταση καθώς οι δύο τρόποι είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι και έχουν διαφορετικά αποτελέσματα. Πότε ενδείκνυται να τοποθετούμε κρύο και πότε ζεστό στους τραυματισμούς μας;
Η ερώτηση για το ποια θεραπεία, κρυοθεραπεία ή θερμοθεραπεία, είναι πιο κατάλληλη σε περίπτωση τραυματισμού απασχολεί εδώ και χρόνια. Όταν τραυματιζόμαστε ή όταν πονάμε σε κάποιο σημείο του σώματός μας αμέσως σπεύδουμε να εφαρμόσουμε κάτι κρύο ή κάτι ζεστό στο σημείο του πόνου ή του τραυματισμού, χωρίς να γνωρίζουμε εάν τελικά αυτό που εφαρμόζουμε θα βοηθήσει ή θα χειροτερέψει την κατάσταση καθώς οι δύο τρόποι είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι και έχουν διαφορετικά αποτελέσματα. Πότε ενδείκνυται να τοποθετούμε κρύο και πότε ζεστό στους τραυματισμούς μας;
Η εφαρμογή του κρύου Το κρύο ενδείκνυται περισσότερο για τραυματισμούς μαλακών ιστών, όπως επιφανειακοί τραυματισμοί και θλάσεις. Όταν τραυματιζόμαστε και προκύψει αιμορραγία ο πάγος έχει την ιδιότητα να εμποδίζει τη συνέχιση της αιμορραγίας, ως εκ τούτου ενδείκνυται σε τέτοιες περιπτώσεις. Ακόμα όμως και σε τραυματισμούς που δεν περιλαμβάνουν αιμορραγία αλλά οίδημα, φλεγμονή, ερυθρότητα ή θερμότητα ο πάγος και πάλι δρα ευεργετικά στη μείωση του οιδήματος και στην αντιμετώπιση της φλεγμονής και έχει την ιδιότητα να ηρεμεί τους μύες. Σε αυτή την περίπτωση μάλιστα ο ειδικοί συστήνουν εκτός από την εφαρμογή κρύου, ανάπαυση, ανύψωση και περίδεση. Ωστόσο χρειάζεται προσοχή στον χρόνο εφαρμογής του πάγου καθώς τόσο λιγότερο όσο και περισσότερο διάστημα από το ενδεδειγμένο μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα αλλά και να οδηγήσει σε εγκαύματα. Συνήθως είναι καλό να εφαρμόζουμε πάγο για περίπου 20 λεπτά κάθε 2-3 ώρες για τις πρώτες 48 ώρες. Το κρύο μπορεί να δράσει επίσης και ως μέθοδος πρόληψης τραυματισμών αλλά και επίσπευσης της αποκατάστασης.
Η εφαρμογή του ζεστού Το ζεστό ή αλλιώς θερμοθεραπεία ενδείκνυται για χρόνιους πόνους, όπως οι νευραλγίες, οι αυχεναλγίες, πόνοι στην μέση, στην πλάτη κ.α. Το ζεστό έχει τις ιδιότητες να προωθεί την υπεραιμία, να αυξάνει την ελαστικότητα της περιοχής, να μειώνει τον μυϊκό σπασμό και τον χρόνιο πόνο με αποτέλεσμα να βοηθά στην χαλάρωση των μυών. Επίσης, σε περίπτωση τραυματισμών η θερμότητα ενδείκνυται όταν περάσει το στάδιο κατά το οποίο ο πόνος είναι ιδιαίτερα έντονος. Και στην θερμοθεραπεία όμως χρειάζεται προσοχή αντίστοιχη της κρυοθεραπείας. Ελάχιστη εφαρμογή δεν θα έχει ιδιαίτερα αποτελέσματα ενώ υπερβολική εφαρμογή θα οδηγήσει σε εγκαύματα. Η θερμοθεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί και μετά από μια προπόνηση έτσι ώστε να αυξηθεί η ευλυγισία και η αιμάτωση της περιοχής.
Το αποτέλεσμα Δεν μπορεί να ειπωθεί ότι το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Η κάθε θεραπεία ενδείκνυται για διαφορετικό είδος τραυματισμού ή πόνου και έχει διαφορετικές ιδιότητες. Καμία από τις δύο θεραπείες ωστόσο δεν μπορούν να αποτελέσουν μοναδική μέθοδο θεραπείας. Συνήθως δρουν επικουρικά με κάποια άλλη μορφή θεραπείας ή αποκατάστασης ή ως μια πρώτη άμεση εφαρμογή ως βοήθεια για τον πόνο ή την φλεγμονή. Προτιμούνται κυρίως για την άμεση και οικονομική εφαρμογή τους, για την ασφαλή χρήση τους και για το γεγονός ότι δεν χρειάζονται την επίσκεψη σε κάποιον ειδικό για να εφαρμοστούν.
Συμπερασματικά, η επιλογή του κρύου ή του ζεστού αφορά περισσότερο το είδους του τραυματισμού που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Σε γενικές γραμμές το κρύο εφαρμόζεται σε τραυματισμούς μαλακών ιστών ενώ το ζεστό εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση χρόνιων πόνων. Δεν είναι λίγες οι παθήσεις που χρησιμοποιούν εναλλάξ την εφαρμογή κρύου – ζεστού για καλύτερα αποτελέσματα, ωστόσο αυτό θα πρέπει να εφαρμοστεί μετά την συμβουλή των ειδικών. Και οι δύο θεραπείες είναι ασφαλείς όταν εφαρμόζονται με τον ενδεδειγμένο τρόπο και προσφέρουν μια πρώτη άμεση βοήθεια στο άτομο έως ότου επισκεφθεί κάποιον ειδικό ώστε να διαγνωστεί ο τραυματισμός ή ο πόνος και να καταρτιστεί ένα πρόγραμμα θεραπείας και αντιμετώπισης.
